zondag 4 juni: Saint Marc-sur-Seine - Chanceaux

Om 6.45 wakker. Ik had tot 22 uur psalmen liggen lezen. Om 7.15 op pad. Een prachtige dag, nevels, een mooi hert op het pad. Vier keer gestopt om steentjes uit een schoen te halen. Prachtige geplande detour gemaakt langs akkers en bosrand. De Hermitage bleek op slot, zoals ook veel kerken op slot zitten. Misschien ligt Frankrijk wat voor op Nederland. Het lukt vandaag weer niet om een dienst bij te wonen. Onderweg eet ik alles op wat ik heb (baquette van drie dagen oud, blikje tonijn). Ik ga over de weg vanaf Oigny om 4 kilometer korter te lopen. In Billy-les-Chanceaux vraag ik aan mensen water. Ik krijg meteen koffie aangeboden en heerlijk gebak. Gevraagd wordt of ik al gegeten heb, of ik witte wijn of rode wijn wil. Een gast die komt geeft me een hand en ik krijg een kus op m'n wang van het dochtertje. Het ontroert me, zoveel vanzelfsprekende warmte en hartelijkheid.

Nu voorgoed weg met alle vooroordelen over stugge Fransen.

De winkel in Chanceaux blijkt vandaag en morgen dicht, omdat het Pinksteren is. In het café eet ik de laatste sandwich. Morgenochtend heeft mevrouw wel iets anders voor me. Ik vier dat ik inmiddels meer dan 1000 kilometer gelopen heb! Mijn laatste wandelweek wil ik heel bewust beleven. Alsof het anders zou kunnen ...

Terwijl ik schrijf rijden er steeds motorrijders langs die terugkomen van een of andere wedstrijd. Straks nog even bellen, was binnen halen, wekker zetten en nog wat lezen. Morgen weer zien wat de dag me brengt, afgezien van de gebruikelijke ochtend- en middagwandeling.

Gelukkig heeft de mevrouw aan wie ik de overnachting op de camping betaalde nog wat brood in huis. Ze maakt twee dikbelegde sandwiches (ham, camenbert en veel boter) voor me. Wat ik er voor wil betalen laat ze aan mij over. Vijf euro is volgens haar meer dan genoeg.

In het gemeenschapszaaltje bij de camping wordt tot laat druk gefeest. Als de laatste auto weg is, valt eindelijk de stilte.