vrijdag 9 juni: Etaule - Cluny

Het ontbijt is vorstelijk, inclusief de grote kan koffie; van alles is er meer dan ik op kan. Om 8.15 vertrek ik over de heuvel, door het bos richting Givry. Ik kom in Dracy-le-Fort veel te noordelijk uit, maar zie wel een hert. Wat maakt het uit: uiteindelijk is deze hele tocht een omweg naar huis. In Givry kan ik Anita even bellen in een telefooncel en leer ik tijdens het koffiedrinken hoe je servetten kunt vouwen. Om 10.32 ben ik op het fietspad. Gewoon maar doorjakkeren. In Buxy neem ik de tijd om lekker te eten. Een buurman eet spaghetti. Dat bestel ik er maar bij. Straks ga ik aan de etappe van zondag beginnen. Dat voelt goed. Ik hoop Cluny te halen, maar het is erg warm. Het fietspad loopt als een trein: geen gezoek, geen extra kilometers en het is zo goed als vlak. Om 17.55 heb ik 33 kilometer gelopen. Nog 14 naar Cluny. Hier in Cormatin is een camping.

Maar ik ben moe en toe aan een rustdag en besluit door te lopen. Het is een emotioneel moment om langs Taizé te lopen en zo mijn doel voorbij te schieten. Nog 10 kilometer. De laatste 5 zijn het zwaarst. Dan fietst iemand een stukje met me op. Ik ga daardoor wat sneller lopen. Als hij verder gaat is het nog minder dan twee kilometer. Al snel zie ik een toren van de voormalige abdij in Cluny. Nu eerst eten en bier en dan pas de tent opzetten. Omgekeerd lukt zeker niet. Om 20.44 sta ik voor het Café du Centre.

Het is helaas gesloten en gaat morgen weer open.

Dus eet en drink ik ergens anders. Ik mis het samen vieren, zoals de keer dat we met de groep uit Marken vanuit Genève arriveerden. Ik bel Anita bij de camping en zet in het donker mijn tentje op en ga liggen. Moe maar intens tevreden.