zondag 28 mei: Saint Remy-en-Bouzemont - Chavanges

Rustig gelopen. Onderweg bekijken we twee prachtige houten kerken. Toch ben ik doodmoe na 21 kilometer. De hele dag is het droog.

We vragen naar le maire. Die verwijst ons naar mevrouw Le Blanc voor een onderkomen voor pelgrims (het hotel en de restaurants zijn gesloten). Voor 6 euro maakt ze een mandje met onder andere melk, brood, wijn, gewekte kersen, zelfgemaakte jam en kaas. Ik voel me net Roodkapje. Paul maakt soep en spaghetti. We eten heerlijk buiten in de zon. En drinken meer nadat Paul nog witte wijn vindt. In het gastenboek staan verschillende teksten van voorbijgekomen pelgrims. Ik schrijf een paar regels van psalm 26 op die mij bij het lezen raakten als een pelgrimstekst: Prove me, O LORD, and try me; test my heart and mind. For your steadfast love is before my eyes, and I walk in faithfulness to you. (Mowbray pocket bible; new revised standard version)

Uiteraard wordt alles schoon achtergelaten en worden gemaakte kosten vergoed.

....De tel van de dagen kwijt geraakt...jaha we zijn al aardig los! Met z'n drieën leven we harmonieus samen, zelfde ritme, zelfde smaak, zelfde pad en we lopen als een trein. Tenminste als de boeren de landweggetjes niet onbegaanbaar hebben gemaakt met hun zware machines. Het was weer een stuk glibber en blubber. De klei is hier zo vet dat er een centimeters dikke laag aan je zolen blijft plakken. De tassen gaan af bij Outines. De kerk is open, dat treffen we niet vaak. Deze kerk opgetrokken uit hout en leem is met zorg gerestaureerd. Vakwerk. Ook het volgende plaatsje heeft een vakwerkkerkje. Kleiner, alles is er scheef, in alle eenvoud heeft het z'n charme. Wanneer P en R samen in de biechtstoel zitten wordt het tijd om op te stappen.

Met nog zo'n 12 km te gaan lopen we de middag in. De zon weet een gaatje in het wolkendek te vinden en verwarmt ons allervriendelijkst. De dorpen die we aandoen zijn uitgestorven, geen mens op straat. Nauwelijks auto's. Dat komt goed uit want we lopen nogal wat binnendoor de laatste dagen. In deze uitgestorven streek moet je je afstanden goed plannen, wil je op het einde van de dag iets te eten en te drinken hebben.

Het is dan ook even zoeken voordat we een levende ziel aan kunnen aanspreken. Via de burgemeester komen we bij M&Mme le Blanc terecht. Schuin tegenover op nr. 34 kunnen we overnachten in een prachtig vakwerkpandje. Het is een parochiezaaltje met keuken(P vind op dit moment 8 flessen wijn in een keukenkastje!) . Helemaal top. We soezen in het achtertuintje in de zon, eten ons laatste broodje. Moe gaan we even rusten. Het bed lijkt op een halfafgevuld ongestabiliseerd waterbed. Ondanks dat slapen we zo 2 uur verder. Na dit verkwikkende slaapje, bellen de mannen aan bij madame le Blanc. Omdat winkel, restaurant en café gesloten zijn, heeft zij een mand gevuld met lekkers. Alleen om een wijntje moeten ze vragen....

Buiten eten we nootjes, soep, noodrantsoen Bolognaise met gebakken ei en brood. De vreugde is inmiddels groot met de wetenschap van de wonderbaarlijke wijnvermenigvuldiging in het keukenkastje. Van Gosse en Aukje horen we dat ze de 1000km voorbij zijn. Gefeliciteerd we hebben bewondering voor jullie!