Op tijd wakker en om 6.30 op. Rustig ontbijten en inpakken. Er zit veel condens in en dauw op de tent. Eerst nog maar eens echte koffie drinken bij het café. Ik loop door naar de andere kant van Cluny en vind de GR. Na een verkeerde afslag bij Lournand sta ik op de D981. De waardin wijst me de weg. Dat wordt een flinke omweg en veel klimmen tot voorbij Mont. Ik vraag me af waar ik de TGV-spoorbaan over kan.
Ik stop om een snicker te eten en hoor stemmen. Die horen bij een groep Franse wandelaars die heerlijk zitten te eten. Een wandelkaart maakt duidelijk dat ik een stukje terug moet. Voor ik ga kan ik eerst nog wat zelfgebakken koekjes proeven en een glaasje (asbakje) koele witte wijn. Het is nog maar een paar kilometer. Als ik een foto wil maken van Taizé is de accu leeg. Ik zet voor de laatste keer deze tocht m'n tentje op, bel Anita en meld me aan. Voor het eerst heb ik een leuk gesprek bij aanmelding, met Sjoerd die stage loopt. Het opladen van de accu is de eerste oefening in geduld. Dan bel ik Sijmen lekker lang en hoor wat de reacties op de site zijn. De komende week hoef ik niet te lopen, sjouwen, jakkeren, glijden, en ook niet op markeringen te letten, maar wordt het veel zitten en wachten in een rij.
15 juli 2006
zondag 11 juni: Cluny - Taizé
zaterdag 10 juni: rustdag in Cluny
Een rustdag. Lekker lang douchen. Ik ben al om acht uur bij Atac om inkopen te doen. Die opent pas om 8.15, maar de bakker is gelukkig wel open. Er valt veel te kopen. Ik laat het bij eten,snickers,zonnebrandmiddel, huidverzorging, Mir-waspoeder. Ik ga naar de kapper, koop sandalen en drink uitgebreid koffie bij het Café du centre. Alle kleren die ik bij me heb zijn weer schoon en droog. Dan weer naar het café: geen iers bier meer. Wel gewoon bier en een heerlijke ommelette. Op de camping staan verschillende Nederlanders die naar de Taizé-dienst gaan. Een groep van 7 volwassenen werd te groot gevonden voor een verblijf in Taizé: 5 adultes was het maximum. Dat weten ze dan voor volgend jaar. Bij de tent lees ik nog wat en ga dan slapen.
vrijdag 9 juni: Etaule - Cluny
Het ontbijt is vorstelijk, inclusief de grote kan koffie; van alles is er meer dan ik op kan. Om 8.15 vertrek ik over de heuvel, door het bos richting Givry. Ik kom in Dracy-le-Fort veel te noordelijk uit, maar zie wel een hert. Wat maakt het uit: uiteindelijk is deze hele tocht een omweg naar huis. In Givry kan ik Anita even bellen in een telefooncel en leer ik tijdens het koffiedrinken hoe je servetten kunt vouwen.
Om 10.32 ben ik op het fietspad. Gewoon maar doorjakkeren. In Buxy neem ik de tijd om lekker te eten. Een buurman eet spaghetti. Dat bestel ik er maar bij. Straks ga ik aan de etappe van zondag beginnen. Dat voelt goed. Ik hoop Cluny te halen, maar het is erg warm. Het fietspad loopt als een trein: geen gezoek, geen extra kilometers en het is zo goed als vlak. Om 17.55 heb ik
Maar ik ben moe en toe aan een rustdag en besluit door te lopen. Het is een emotioneel moment om langs Taizé te lopen en zo mijn doel voorbij te schieten. Nog
Het is helaas gesloten en gaat morgen weer open.
Dus eet en drink ik ergens anders. Ik mis het samen vieren, zoals de keer dat we met de groep uit Marken vanuit Genève arriveerden. Ik bel Anita bij de camping en zet in het donker mijn tentje op en ga liggen. Moe maar intens tevreden.
donderdag 8 juni: Beaune - Etaule
Om 6.30 sta ik op. Mijn buurman, een ligfietser, gepensioneerd en op weg naar zuid-Spanje, biedt me een kop thee aan. De tent is van binnen en buiten droog!De grote kerk is zo goed als leeg, maar in een zijgedeelte is een viering.
Een hoogbejaarde non zingt prachtig met heldere stem. Er zijn ongeveer twintig mensen aanwezig. Een mooie manier om de dag te beginnen!
In Puligny-Montrachet komt m'n buurman voor een nacht me achterop fietsen. Hij vindt dat ik al ver ben. We wensen elkaar een goede reis. Ik volg een fietsroute en kom later weer op de GR. In Remigny is een mooi kerkje en bij le Mairie kan ik water tappen en eet ik wat. Een meisje laat haar hond allerlei kunstjes doen. Ik verlaat de GR om in Rully boodschappen te doen en ga verder over de weg. De D981 heeft geen bewandelbare berm en is vervelend druk, dus buig ik af naar een rustiger route. In Mellecey is een telefooncel en een bar waar ik orangina bestel. Ik informeer naar overnachtingsmogelijkheden en bel Anita. In Etaule wordt ik al opgewacht door mijn gastvrouw. Een sfeervolle slaapkamer met eigen opgang.
woensdag 7 juni: Gevrey-Chambertin - Beaune
Het hotel ligt aan een drukke verkeersweg. Toch slaap ik goed en ontbijt prima in de verder lege ontbijtzaal. Om 8.15 op pad. Via allerlei bospaden loop ik heel mooi zonder precies te weten waar ik zit. Bij een paardenranch vraag ik de weg aan een oude man met een haak op de plaats van een hand. Hij kan zich niet verstaanbaar uitdrukken en brengt me naar een jongeman. Later maken de hoogspannigskabels me duidelijk waar ik me op de kaart bevind: bij het Chateau-d'Entre-Deux-Monts.
Via de weg loop ik, na een goede rust met plat du jour langs de D25, naar de GR 76 bij Arcenant. Veel wijngaarden. In Savigny is geen camping. Dan maar door naar Beaune via een horse GR. Om 19.00 ben ik op de camping. Daar eet ik een heerlijke salade.
dinsdag 6 juni: Darois - Gevrey-Chambertin
Nu ben ik een dag voor op mijn schema. Hier in de buurt kan ik niet pinnen en m'n geld is bijna op. Ik kan nog net de camping betalen en een ontbijt. De baas matst me met diverse vruchtensappen door alle pakken leeg te maken. Hij biedt me een lift naar Dijon aan en weer terug naar de camping om te pinnen. Dat kost me teveel tijd. Ik loop. Onderweg komt hij even naast me rijden in z'n witte cabrio met z'n admiraalspet. Ik bedank opnieuw voor een lift. In Dijon pinnen, eten en boodschappen doen. Ik bezoek drie kerken en zing in de laatste. Een wandelpad dat ik volg, gaat te westelijk. 
Uiteindelijk kom ik op een Route St. Jacques, en wissel die af met een Sentier des grandes crus en stukjes weg. Eindeloze wijngaarden en een uitgestrekte vlakte beneden. Uiteindelijk kom ik via een grote omweg met een steile klim en afdaling in Chevry. Alle chambres d'hôtes zitten vol. De echtgenoot van de laatste brengt me met de auto naar een hotel, een heel klein stukje terug richting Dijon. Ik week en was in het ligbad. Carlsberg Elephant 7,6 (?) % smaakt me goed. In het dorp is een wijnmerk met de naam: St Jacques!
maandag 5 juni: Chanceaux - Darois
erbij is het net te doen. Weer een prachtige wandeling. Een mevrouw die in mijn ogen nogal afgelegen woont, begint een praatje en vraagt of ik me niet alleen voel. Ik kom bij de bronnen van de Seine, en bij de bronnen van de Ignon. Het is een gebied van waterscheiding. Om 11 uur zijn beide sandwiches op. Na de derde keer steentjes verwijderen doe ik de camaches maar weer aan. Dat scheelt. 
Een klein hondje speelt aanhankelijk en overtuigend dat ik zijn baasje ben en dat we tot de dood ons scheidt samen verder optrekken. Ik spreek hem indringend toe terug te gaan en gooi later zelfs stenen in zijn richting. Het hondje blijft daarbij op een veilige afstand staan en kijkt opzij, alsof hij zich afvraagt tegen welk gevaar ik hem toch met zoveel inzet probeer te beschermen. Na het volgende dorpje zie ik hem niet meer.
Om 13.15 ben ik in Saint Seine de l'Abbeye. Daar bekijk en bezing ik de kerk en eet ik uitgebreid. Ondertussen laadt de telefoon op. Om 14.30 ga ik weer verder. Ik heb pas
Het laatste stuk naar Val-Suzon ga ik over de weg om tijd en energie te sparen. Ik besluit de slinger over de GR naar Darois af te snijden door de N71 te nemen. In Darois staat een bord: camping 
een particuliere camping. Als ik doorloop weer een bord: camping
zondag 4 juni: Saint Marc-sur-Seine - Chanceaux
Om 6.45 wakker. Ik had tot 22 uur psalmen liggen lezen. Om 7.15 op pad. Een prachtige dag, nevels, een mooi hert op het pad. Vier keer gestopt om steentjes uit een schoen te halen. Prachtige geplande detour gemaakt langs akkers en bosrand. De Hermitage bleek op slot, zoals ook veel kerken op slot zitten. Misschien ligt Frankrijk wat voor op Nederland. Het lukt vandaag weer niet om een dienst bij te wonen. Onderweg eet ik alles op wat ik heb (baquette van drie
dagen oud, blikje tonijn). Ik ga over de weg vanaf Oigny om
Nu voorgoed weg met alle vooroordelen over stugge Fransen.
De winkel in Chanceaux blijkt vandaag en morgen dicht, omdat het Pinksteren is. In het café eet ik de laatste sandwich. Morgenochtend heeft mevrouw wel iets anders voor me. Ik vier dat ik inmiddels meer dan
Terwijl ik schrijf rijden er steeds motorrijders langs die terugkomen van een of andere wedstrijd. Straks nog even bellen, was binnen halen, wekker zetten en nog wat lezen. Morgen weer zien wat de dag me brengt, afgezien van de gebruikelijke ochtend- en middagwandeling.
Gelukkig heeft de mevrouw aan wie ik de overnachting op de camping betaalde nog wat brood in huis. Ze maakt twee dikbelegde sandwiches (ham, camenbert en veel boter) voor me. Wat ik er voor wil betalen laat ze aan mij over. Vijf euro is volgens haar meer dan genoeg.
In het gemeenschapszaaltje bij de camping wordt tot laat druk gefeest. Als de laatste auto weg is, valt eindelijk de stilte.
zaterdag 3 juni: Chatillon-sur-Seine - Saint Marc-sur-Seine
Het is een heldere en dus koude nacht. Veel dauw. Om 7.45 lopen. In de loop van de dag blijft het half bewolkt, maar ik loop bijna steeds in de helft met zon. Verwarrend is dat de GR kennelijk verlegd is. Ik loop toch maar op de beschrijving van het boekje: overgeschilderde markering is ook markering. In het bos vind ik nog een vergeten teken. Drie keer haal ik steentjes uit m'n schoen. Ik pauzeer twee keer. Tent leg ik te drogen. Heerlijke wandeling: warm, maar niet te heet, eindelijk loop ik weer eens in m'n overhemd. Als ik een bocht om kom, zie ik een vos die me aandachtig staat aan te kijken voor hij zijn pad vervolgt.
Om 13.30 uur ben ik in Aisey-sur-Seine, wat later dan ik verwacht had. Na een heerlijke maaltijd met een glas witte wijn en een grote koffie na, ga ik een uur later weer verder. Zo kan iedereen wel pelgrim zijn. Het laatste stuk ga ik een gedeelte over de weg: er is geen verkeer. Over een prachtig oud pad daal ik af naar Marc-sur-Seine.
Bij het pompstation, tevens winkel en postagentschap, sla ik levensmiddelen en drinken in. In de bar aan de overkant van de weg drink ik een biertje. Een bejaarde man zit met z'n been in het gips in een rolstoel met een heel lief hondje op schoot. Hij lijdt zichtbaar. Ik zou een foto willen maken, maar durf het niet. Het hotel is een paar jaar geleden gesloten. Ik zie het niet zo zitten om naast de tennisbaan te kamperen en besluit aan te bellen bij de voormalige pastorie naast de kerk. Er woont een imker. Ik vraag of ik de tent in de tuin mag opzetten. Het is goed. Als alles geïnstalleerd is drink ik nog koffie in de bar en schrijf m'n dagverslag.
vrijdag 2 juni: Charrey - Chatillon-sur-Seine
Wakker om 7 uur, om 8 uur ontbijt met zelfgemaakte jam en zelfgemaakte kaas. In een winkeltje vlakbij koop ik spullen voor onderweg. Zo heb ik meteen geld gewisseld om te kunnen betalen. Er staat ook een telefooncel waar ik Anita toch even kan spreken. Leuk. Mevrouw heeft een opleiding gevolgd voor gids en bedelft me onder informatie over de streek en wijde omtrek.
Een opgetrommelde ex-onderwijzer legt me uit hoe ik binnendoor op de GR kan komen: door het bos, langs de ruïne van een boerderij waar de Maquis in de tweede wereldoorlog heeft gezeten. Ik ga dwars door het veld en kom redelijk goed uit. M'n sokken zijn weer eens doorweekt van het natte gras. Ik wring ze uit en laat ze een beetje drogen in de wind en de zon. Ik loop langs het monument voor de Maquis. Het is een mooie wandeling, ook over een Romeinse weg.
In Chatillon kom ik een pelgrim tegen: een Duitser met een schelp als een onderscheiding op zijn borst en een rugzakje met bijna niets. Hij vertelt de Jakobsweg in vakanties van drie weken te lopen. Maar nu moet hij van zijn voeten een aantal dagen rust houden. Ieder mens heeft recht op zijn eigen weg. Ik wens hem van harte "bon café". Courage heb je al, de route is zoals die is, maar geen, of slechte koffie, kan het moreel behoorlijk aantasten. Het was weer een vermoeiende dag met al dat klimmen en dalen en een prut stuk.
De hele routine wordt weer afgedraaid: tent opzetten, schoenen schoon maken en te drogen leggen, sokken wassen, slaapzak luchten, douchen, schoenen impregneren. Tegen zessen loop ik naar het centrum om boodschappen te doen voor morgen, een biertje te drinken, te eten en te bellen.
Het was heel mooi en stil vandaag. Het went gelukkig snel om weer alleen te zijn.
donderdag 1 juni: Bar-sur-Seine -Charrey
Tot mijn opluchting blijkt alles toch te kloppen. Door het bos is het moeilijk lopen met steil klimmen en dalen: het lijkt de Hadrian Wall wel. 
Mooie wei met veulens en paarden midden in het bos. Opeens om 17.10 Mussey-sur-Seine beneden zichtbaar. Een hele opluchting. Regen. Het hotel is vol en de camping is al jaren geleden opgedoekt. De verkoopster in de winkel belt met de Information Touristique en stuurt me daar heen. Een erg aardig meisje helpt me. BB in Charrey zit vol. Vlak voordat ik op weg wil gaan naar een verder gelegen adres blijkt er toch plek in Charrey. Ik loop nog
Samen met R ontbijten we in het hotel, hij maakt nog een foto vanuit de hotelkamer als we elkaar uitzwaaien. We hadden een prima week samen.
woensdag 31mei: La-loge-aux-Chevre - Bar-sur-Seine
Ik ben blij dat ik niet in mijn tentje heb gelegen. Het heeft vannacht weer flink geregend. Als we rond 8.30 vertrekken is het ongeveer 6 graden Celsius. In de loop van de dag zal de temperatuur nog flink oplopen tot 13 graden. We hebben vandaag geen zin in sompige bospaden en lopen lekker, schieten op. Het begint pas te regenen als we in Bar-sur-Seine van het café naar het hotel lopen. Er staan mooie karakteristieke huizen, maar het plaatsje maakt op mij toch een wat verwaarloosde indruk. Het weer zal volgens de voorspellingen de komende week zo blijven als nu. Als het maar droog is, dan is het al gauw mooi wandelweer. We lopen nu een week samen en zouden rustig zo door kunnen lopen. Morgen afscheid nemen en weer wennen aan alleen lopen. Dan kan ik weer jakkeren.
Vandaag heb ik, schadevrij, voor het eerst weer zonder pleister gelopen!
Het is 6,3 graden C als we aanlopen om 8.30. 't Is koud. Fleece, regenjas en regenbroek aan. Niet over nadenken, gewoon lopen voor de kost. De voeten doen hun werk. Wel de kaart erbij, want het is iedere dag weer zoeken naar de ideale mix. Zeker na gisteren willen we even geen bos. Tenminste geen modder, bagger en andere zut. Het lukt voortreffelijk, we lopen wat meer asfalt. Nauwelijks auto's, en in de berm prachtige orchideeën. Ook zien we heel dichtbij een hert, met veerkrachtige sprongen gaat ze er vandoor. Op een kruispunt een zeldzaam mooie tuin. P en J denken allebei hetzelfde. Het zou zo de hof van www.bloemenvanvanhaeren.nl kunnen zijn.
Over de weg gaan we als een trein, de teen van J speelt wat minder op sinds P het grondzeil en de binnentent heeft overgenomen. We hebben alle 3 een eetdag vandaag. Vanmorgen stokbrood met jam, om 10.00 knauwen we al een Mars en Snicker weg, en om 11.00 alweer stokbrood met droge worst. Toch zijn onze welvaartsbuikjes al aardig geslonken...een kwestie van een stukkie lopen. De combinatie van honger en kou is onbehaaglijk...P heeft er even de juu in. Rond het middaguur schijnt de zon, en dan is het dubbel genieten. Na een gigantische afdaling -loodrecht naar beneden- naderen we tussen spoor en Seine onze bestemming. De mannenklets gaat over zuivere biertijd enzo....even later is er Leffe van de tap. We proosten op een laatste avond samen, morgen slaat R linksaf naar Taize. We drukken de kosten door ook vannacht weer met z'n 3en een hotelkamer te nemen. Het is geen keuze, maar hier in Noord-Frankrijk valt nog steeds niks te kamperen. Bovendien is het koud. Een grotere stad zoals hier betekent automatisch een hotel. Wel goed is dat we internet hebben, dus kunnen we eeeindddellijjkk het gastenboek inkijken. J heeft gewoon alle 61 berichtjes weer gelezen. Heerlijk, 1000xdankjewel. Vooral op een regendag als gisteren als we diep in onze capuchonnetjes duiken halen we alle schrijfsels voor de geest. En geloof het of niet....het helpt ons vooruit!
Nu gaan we genieten van het afscheidsdiner, we weten in ieder geval dat het een rib uit ons lijf is. Voor R een bordje groenten en een omelet met frietjes. Voor P&J een vissoepje en een biefstuk (a point/saignant) met frietjes. P is in z'n sas met het kaasplankje. R en J nemen tarte tartin die niet te pruimen is.
dinsdag 30 mei: Dienville - La-loge-aux-Chevre
Ik sta vroeg op, ruim het wasgoed op en lees een tijdje met het raam open in de zon. De eerste wolken komen al snel. Lekker ontbijt. Paul zet extra koffie. Het is een zware dag vanwege een moeilijk begaanbaar pad: uren lopen en nauwelijks opschieten. Het is koud en nat. Vandaag lopen we uren in de regen, al is het ook wel eens droog. 
Ik kom weer eens heel moe aan voor zo'n kleine afstand. De gîte is voor 2 personen. Ik slaap prima op m'n matje in de keuken. Het electrische kacheltje verdrijft de ergste kou. Mevrouw zorgt voor een geweldige maaltijd: radijsjes uit de tuin, sla, spaghetti, lamsvlees/kalfsvlees, rode wijn, witte wijn en een heerlijke eau de vie van mirabelle. Leuk om zo bij iemand als gast aan tafel te eten.
De oude baas maakt een ontbijtje met heerlijke honing uit de streek. Met weemoed verlaten we deze geweldige plek. Nergens waren de lakens zo fris en zacht.Bij de winkel kopen we met beleid in. Hoge voedingswaarde, laag gewicht. We weten dat er op het eind van de dag geen winkel zal zijn. Over het pad bestaat geen twijfel, het is weer onvervalste GR. Het gras op het pad staat hoog, en is kletsnat, plassen overal. De takken hangen zwaar over, en zorgen voor plaatselijke douches. Bovendien gaat het stevig regenen. De bospaden zijn een en al modder, je moet wel gek zijn om hier te lopen! Jawel wij baggeren en ploeteren erdoor heen, alsof we ervoor betaald worden. De schoenen van J staan vol en met de blubber tot aan de knieën vinden we een café. Natuurlijk hebben we de hele weg al visioenen van 'n plat du jour gehad. Niks d'r van, ze heeft koffie en we krijgen permissie om ons meegebrachte chocoladecroissantje te verorberen.
Soms doet R me aan Freek de J denken als ie met z'n malle benen voetafdrukken op de tegelvloer loopt te maken. Als J de natte sokken weer in de natte schoenen stopt voelt ze zich toch wel zielig. De
We schikken ons in het onvermijdelijke. Urenlang soppen we door de natuur. Een alternatief is er niet. Zo bereiken we la Loge aux Chevres. Bij de eerste gite bellen we aan, helemaal stuk vragen we om een slaapplaats. Een vriendelijke mevrouw wijst ons een proper huisje. Ze wil ook wel voor ons koken....ook deze dag komt het weer goed.
Moe en koud kruipen we voor een uur in bed. Om 19.00 gaan we bij mevrouw aan tafel. Radijsjes uit eigen tuin met een wit wijntje. Het lams- en kalfsvlees is smakelijk met veel pasta en Sla. De bordeaux is buitengewoon. Fromage uit de buurt. Zo komen we weer op verhaal. Geheel onschuldig begint R over een bepaalde boom in de tuin. Er komt zelfs een Engels woordenboek aan te pas. Uiteindelijk komen we uit bij een pruimenboom....en dat leidt tot een eau de vie. We slapen als roosjes na een gezellige avond.
maandag 29 mei: Chavanges - Dienville
Ik ben wakker om 6 uur. De winkel is om 8 uur open, maar er is nog geen brood. Ik moet 10 euro pinnen, omdat er geen wisselgeld in kas is. We lopen al snel verkeerd over een heuvelrug met mooi uitzicht. We wisselen de route en 'unplanned detours' af. Ik loop twee maal met poncho in de regen. Het is koud. We drinken uitgebreid koffie en 
komen wat bij. Tussen de middag eten we goed met een karafje wijn er bij. Per ongeluk komen we bij een fraai voormalig klooster. Er zou zo een aflevering van Cadfile kunnen zijn opgenomen. Glibberpartij langs rivier: ik bezeer m'n linker schouder en knie. Het laatste stuk is er dreigend onweer. Als we in Dienville in het café zitten, hagelt en dondert het. BB voor drie personen is riant, dagverblijf/keuken, wasmachine die we gebruiken.
De ingemaakte kersen van Mde le Blanc waren een verrukkelijk zondags toetje, daar zijn we het alle 3 over eens. Op maandagochtend 7.00 is er meer beweging in het dorp dan gistermiddag. We foerageren bij Casino. Ze hebben geen brood, geen wisselgeld, geen pin. Dan maar een banaan als ontbijt. We lopen over een kam het dorp uit. Weidse uitzichten, in blauwe nevel gehuld. Windstil. We genieten maar lopen mooi verkeerd. De moeite waard, want we zien een hert en overal rennen hazen. Dikke druppen vallen recht naar beneden dus wij hullen ons in regenkleding. Het wordt stil in de poncho...prompt sjouwen we weer verkeerd...op het karrenpad dat we gaan komen in een moordend tempo 2 hazen ons kop aan kop tegemoet. Vol verbazing staan we aan de grond genageld af te wachten wat gebeurt... Net voor een botsing met P en R gaan de oren omhoog... Uhhh, en roef ze kiezen het hazepad! Als verzopen katjes komen we een café binnenvallen. Wat een genoegen; het is er warm en er is lekkere koffie. Als we verder gaan is er nog meer regen, J loopt te soppen in de schoenen. Toch deert het ons niet, het loopt vanzelf vandaag. Met ruim
zondag 28 mei: Saint Remy-en-Bouzemont - Chavanges
Rustig gelopen. Onderweg bekijken we twee prachtige houten kerken. Toch ben ik doodmoe na
We vragen naar le maire. Die verwijst ons naar mevrouw Le Blanc voor een onderkomen voor pelgrims (het hotel en de restaurants zijn gesloten). Voor 6 euro maakt ze een mandje met onder andere melk, brood, wijn, gewekte kersen, zelfgemaakte jam en kaas. Ik voel me net Roodkapje. Paul maakt soep en spaghetti. We eten heerlijk buiten in de zon. En drinken meer nadat Paul nog witte wijn vindt. In het gastenboek staan verschillende teksten van voorbijgekomen pelgrims. Ik schrijf een paar regels van psalm 26 op die mij bij het lezen raakten als een pelgrimstekst: Prove me, O LORD, and try me; test my heart and mind. For your steadfast love is before my eyes, and I walk in faithfulness to you. (Mowbray pocket bible; new revised standard version)
Uiteraard wordt alles schoon achtergelaten en worden gemaakte kosten vergoed.
....De tel van de dagen kwijt geraakt...jaha we zijn al aardig los! Met z'n drieën leven we harmonieus samen, zelfde ritme, zelfde smaak, zelfde pad en we lopen als een trein. Tenminste als de boeren de landweggetjes niet onbegaanbaar hebben gemaakt met hun zware machines. Het was weer een stuk glibber en blubber. De klei is hier zo vet dat er een centimeters dikke laag aan je zolen blijft plakken. De tassen gaan af bij Outines. De kerk is open, dat treffen we niet vaak. Deze kerk opgetrokken uit hout en leem is met zorg gerestaureerd. Vakwerk. Ook het volgende plaatsje heeft een vakwerkkerkje. Kleiner, alles is er scheef, in alle eenvoud heeft het z'n charme. Wanneer P en R samen in de biechtstoel zitten wordt het tijd om op te stappen.
Met nog zo'n
Het is dan ook even zoeken voordat we een levende ziel aan kunnen aanspreken. Via de burgemeester komen we bij M&Mme le Blanc terecht. Schuin tegenover op nr. 34 kunnen we overnachten in een prachtig vakwerkpandje. Het is een parochiezaaltje met keuken(P vind op dit moment 8 flessen wijn in een keukenkastje!) . Helemaal top. We soezen in het achtertuintje in de zon, eten ons laatste broodje. Moe gaan we even rusten. Het bed lijkt op een halfafgevuld ongestabiliseerd waterbed. Ondanks dat slapen we zo 2 uur verder. Na dit verkwikkende slaapje, bellen de mannen aan bij madame le Blanc. Omdat winkel, restaurant en café gesloten zijn, heeft zij een mand gevuld met lekkers. Alleen om een wijntje moeten ze vragen....
Buiten eten we nootjes, soep, noodrantsoen Bolognaise met gebakken ei en brood. De vreugde is inmiddels groot met de wetenschap van de wonderbaarlijke wijnvermenigvuldiging in het keukenkastje. Van Gosse en Aukje horen we dat ze de 1000km voorbij zijn. Gefeliciteerd we hebben bewondering voor jullie!
zaterdag 27 mei: Virty-le-Francois -Saint Remy-en-Bouzemont
Langzamerhand zijn we bijna een trio. Maar het gaat ook allemaal zo prima en vanzelf. We gaan in op de uitnodiging van de welkomstnon om naar de Lauden en Eucharisti te komen. Onderweg eten we we patat met een tartaartje.
We komen over een heuvel die in de eerste wereldoorlog in drie dagen door de Fransen op de Duitsers heroverd is. Zo doende werden de Duitsers in staat gesteld, ten koste van gruwelijke eigen verliezen, weer heel veel Franse "heros glorieux" te crëeren.
Monumenten met de tekst: "a nos enfants morts" spreken mij meer aan. Aan de ene kant begrijp ik dat geprobeerd is zin en betekenis te geven aan dat immense en onmenselijke lijden en al die nutteloze doden, maar tegelijkertijd steekt mij de verheerlijking van het vaderland en de oorlog. We lopen afwisselend onderhoudend te praten en zijn hele stukken stil.
Bij aankomst in het café informeert Paul naar een onderkomen voor pelgrims. Dat is snel geregeld. Er is boven de meisjesschool vanaf 1 mei een nieuw appartement, met douche en kookgelegenheid. Je kunt een vergoeding voor de kosten achterlaten in een doos. 
Het schiet hard op met week vier. De tijd vliegt en lijkt een eeuwigheid. Om 7.50 gaan we naar de kapel, we zijn uitgenodigd voor de mis. Het klinkt mooi en teer als de 3 nonnetjes op de voorste rij een lied inzetten. Een sobere dienst. Onze dank laten we achter in het gastenboek, en in de vorm van een eigen bijdrage. Op het plein lokken de vitrines van le Salon du The ons naar binnen. We houden alle 3 van koffie, dus nemen we ieder 2 grote koppen. Hupsakee, aan het werk, lopen is immers onze dagtaak. We staan er versteld van hoe we ons voelen na een dagje 34km. Als we de stad achter ons hebben zijn ook de ongemakken er uit gelopen. Veel klaprozen met korenbloemen. Dat rood met blauw in 't groen is iedere keer weer een foto waard. Het koolzaad is bijna uitgebloeid. We lopen een beetje te lummelen, maar het stoort niemand. Na 2 uur lopen is er een bar. R wil graag een 'plat du jour'. Wij zeggen daar geen ''nee'' tegen. Zo smikkelen we om 12.00 van frietjes met een tartaartje en een fris fruitig wit wijntje. Hoezo afzien...je kunt het zo leuk hebben als je het zelf maakt. Okay het is even opgang komen, maar dan gaan we ook als een speer. Ons doel is de burgemeester in het dorp met de mooie naam. Hier valt namelijk niks te kamperen. De kroegbazin belt, en inderdaad even later is er een jeugdige burgemeester. Hij wijst ons de plaats voor pelgrims. Het is weer even ongelooflijk als super. Een nog naar verf ruikend appartementje boven de meisjesschool. Wat een toegift, elke dag opnieuw. De bakker heeft alvast 2 baquettes opzij gelegd op aanwijzing van de kroegbazin. Met een tomatensoeppie, worst, ansjovis en een tomaatje gaan we lekker slapen.
vrijdag 26 mei: Chalons-en-Champagne - Virtry-le-Francois
We beginnen om 8 uur te ontbijten en nemen ons gemak. Om 10 uur stappen we uit de jeugdherberg. Dankzij een mooie short-cut komen we na een fraaie wandeling in het beoogde onderkomen voor pelgrims in het nonnenklooster.
Copieus ontbijt. We lopen aan met z'n 3tjes. Eigenlijk zouden we vandaag een rustdag nemen, maar we hebben er geen zin in.
Het begin is vlak - plat - groen - saai. Gewoon lopen. En dan is er gerst die wuift, het ziet eruit als fluweel, ruikt naar vers hooi. Mooie donkere dreigende wolkenluchten, heel de dag, maar er valt geen drup. Schitterend wandelweer, dus bij
We belanden bij een afgraving, en daar lijkt ons avontuur te eindigen....toch weten P&R door de struiken aan de waterkant te komen...een paadje..smal, maar genoeg voor 1 persoon. Lopen langs groepjes orchideeën, zo mooi en zo bijzonder, het geeft nieuwe energie. 
Over de brug staan de platanen stil oud en wijs op een rij, voor ons vormen ze een prachtig slotakkoord van een supergeweldige dag.
Om 20.00 bellen we aan bij la Maison du Doyenne. We worden ontvangen door een heel jong en lief nonnetje. Ze is helemaal in het zwart gekleed. De gastenkamers zijn sober, maar hebben alle luxe voor ons. Wat een cadeau na
donderdag 25 mei: Condé-sur-Marne - Chalons-en-Champagne
Vandaag lopen we op mijn verzoek samen naar Chalons. Lekker tempo. We slapen in de jeugdherberg. Paul en ik kunnen met de beheerdster van de jeugdherberg meerijden om boodschappen te doen bij Carfour. We kopen (te) veel en lekker, zowel voedsel als dranken. We eten van 16 tot 20 uur. Relaxed opstaan. Buiten is het grijs. We hopen dat de dauwtrappers in Zeeland beter weer hebben. Richard vraagt of het ok is als hij meeloopt. Vinden we prima. We kunnen het goed met elkaar vinden. We hebben het over de vergankelijkheid van een krop sla, het leven in z'n algemeenheid de keuzes die je maakt in 't bijzonder, en ook geschiedenis, ziel en zaligheid zijn onderwerp van gesprek. De kilometers vliegen onder onze voeten door, en dat is plezierig want de omgeving is gewoon. Kanaal zonder schepen, productiebos, akkerland. Het weer is beter dan verwacht, op een spat na droog, lekker veel zuurstof in de lucht, enne...minder wind! Na 4 uur lopen zijn we
De geuren die uit de tas opstijgen vertellen dat er nodig weer wat verfrist moet worden. Er is een wasmachine en drooggelegenheid, joeppie! Hier is op Hemelvaartsdag bijna alles gesloten, maar mevrouwtje kwebbel van de jeugdherberg biedt een lift aan naar de supermarkt.
woensdag 24 mei: Reims - Condé-sur-Marne
Om 6.30 ben ik wakker en om 7 uur loop ik buiten in een zonnetje te ontbijten. Het is lekker fris. Kanaal, wijngaarden, korenvelden, bos, kanaal.
In Verzy drink ik koffie en koop ik eten. In het boekje staat dat je niet Verzy in moet gaan. Mogelijk omdat je een helling af moet die je later weer op moet.
Ik heb m'n route er wat op afgestemd. Op een bord met "La route faux" staat geschreven: "C'est vraie". Het is een snelle, bewandelbare route. Als ik weer op de GR zit, is het pad meteen weer vertrouwd soppig. Een lus van 
's Avonds ontmoet ik Paul en Jeanneke. Gezellig samen praten, eten en drinken.
Jeanneke schrijft uitgebreide verslagen voor hun website. Het cursieve gedeelte is haar verslag.
Om 19.00 worden we verwacht voor het diner. In bar ontmoeten we een lange afstandswandelaar, z'n badslippers 'verraden' hem. Hij heeft afgelopen week maar liefst
dinsdag 23 mei: Pontgivart - Reims
Gisteravond heb ik m'n voet al flink ingepakt. Vanmorgen ontbijt ik uitgebreid met grote mokken koffie. Om 8.45 vertrek naar Reims. Ik loop lange rechte stukken , aanvankelijk asfalt, later harde grond. Het CIS(Centre Internationale de Sejour) is volgens mijn gastvrouw een goede plek om te overnachten. Er is helaas geen kamer vrij. Ik mag, als ik wil wel even douchen (zou ik zo stinken?). Uit een automaat koop ik een soort ontbijtpakket zonder brood. Voor het geval dat.
De kathedraal is indrukwekkend.Fraaie stad met tinkelende bussen. Ik besluit het hotel te nemen waar ik langs loop, Hotel de la cathédrale, en ga op zoek naar een internetcafé om de site die Sijmen gemaakt heeft te bekijken. Op zo'n Frans keyboard valt dat nog niet mee. De uitbater helpt me heel vriendelijk. Leuk om op internet te zien hoe ik hier ben gekomen en reacties te lezen. Via telefonische hulp van Sijmen en Anita lukt het me uiteindelijk een mailtje naar Sijmen te sturen, helaas zonder foto's (bestanden zijn te groot en ik vind geen software om deze te verkleinen). Ik eet lekker en koop vast een sandwich voor morgenochtend. Straks lekker slapen en niet te laat op pad.
zondag 21 mei: Signy-l'Abbaye - Chateau-Porcien
Vannacht vallen er flinke buien, vannochtend is er heel lichte motregen, zodat ik toch gewoon kan inpakken. Om 8.15 vertrek ik met poncho. Door het bos is het erg nat en glibberig. Na 19 kilometer drink ik koffie. Ik ben al flink moe. Om 12.45 ga ik verder. Het is een mooie wandeling. Het weer klaart op. Vlak voor Chateau-Porcien is een bijenvolk aan het zwermen. Er is geen hotel. Met hulp van enkele locale bewoners kom ik in de Salle de judo/schoolbibliotheek terecht. 
Een mevrouw en meneer die op het gemeentehuis werken komen de sleutel brengen. De overnachting kost niets: mijn glimlach is voldoende betaling. Het blinde vertrouwen (er is niet eens gevraagd hoe ik heet en waar ik vandaan kom) en de vanzelfsprekende gastvrijheid ontroeren me. Het is geweldig: ik kan douchen en alles wassen en drogen. Ook de tent. Mijn voetzolen protesteren heftig na weer een dag met natte sokken lopen. Ik heb nog sardientjes, brood en kaas. Zo is alles toch weer goed. Ik ben nu halverwege! Het wordt aftellen. Ik krijg de groeten van Sijmen en Sharda en van Klaas en Hillie.
maandag 22 mei: Chateau-Porcien - Pontgivart
Om 11 uur zijn de croissants en sandwich al weer op. Gelukkig kan ik een uur later in Vieux-les-Asfeld warm eten en koffie drinken. Ik kom een Franse jongen tegen met twee honden die vertelt dat hij van Breda naar Rennes loopt, 30 kilometer per dag. Het lijkt mij veel voor de honden. De jongen ziet er bewonderendswaardig fris en schoon uit, de honden ook.
In Pontgivart wordt ik bij La Carandace, boerderij met kamers voor gasten, met een kan koffie ontvangen. Ik was sokken en ondergoed en leg mijn schoenen te drogen. In de wind en de zon drogen ze snel. Straks maar weer schoonmaken en invetten. Onder het overstekende dak vliegen veel boerenzwaluwen. Straks ga ik eerst bellen, dan mijn voeten bekijken. Van 17.00 tot 17.45 slaap ik vast. Het avondeten bestaat deze keer uit twee Nutsen en een pakje sinaasappelsap. Morgen kan ik hier ontbijten. In het gastenboek staan veel Nederlanders die in april en begin mei hier waren op weg naar Santiago.
zaterdag 20 mei: Les-Vieilles-Forges - Signy-l'Abbaye
Vannacht denk ik dat de tent lekt, maar het regent niet. Het duurt even voordat ik door heb dat er condens van de binnentent druppelt.
Dat komt waarschijnlijk door het nat opzetten. Vanochtend in de stromende regen opbreken en inpakken in het damestoiletgebouw. Om 7.55 vertrek. Het eerste stuk langs het stuwmeer is soppen door het bos. Na
In Signy-l'Abbaye is een fijne Camping Municipal. Er functioneert een "witte stoelen plan": iemand heeft de camping een aantal tuinstoelen en een paar tafels geschonken voor algemeen gebruik, maar ten behoeve van pelgrims in het bijzonder. Er zijn veel Nederlanders met de caravan. Ik krijg koffie aangeboden. Het is droog als ik de tent opzet en m'n schoenen behandel. Doe boodschappen in de Shopi. Op een bui na blijft het droog. Vanwege het tekort aan priesters wordt op zaterdag de zondagse mis gehouden. Het is druk in de kerk. Een vrouwenkoortje ondersteunt bezielend de gemeentezang. De sfeer is warm. Na de dienst bellen en eten. Dank zij een vergissing eet ik twee hoofdgerechten: Texels schaap en forel. Het is veel en goed. Morgen kan ik weer goed doorvoed op pad. En hoera, ik zit weer helemaal op schema!
vrijdag 19 mei: Olloy-sur-Viroin - Les Vieilles-Forges
Als ik wakker wordt regent het. Ik ontbijt met wat krentenbrood en koek en drink water. In de regen de tent afbreken hoort er ook bij. In het toiletgebouw pak ik m'n rugzak in. Er zijn
zitplaatsen genoeg en het is prettig om zittend m'n veters te strikken. Vandaag een dag GR-en. Langs en over bruisende beken, door stroompjes op mijn pad, en glijden en wegzakken in soppige prutstukken. Afwisselend motregen, gewone regen en plensbuien. Soms is het bijna droog. Een enkel pad is goed begaanbaar, meer paden zijn onbegaanbaar zodat je alleen naast het pad kunt lopen. Het lopen met natte sokken roept veel herinneringen op aan wandelen in Engeland.
Ommelet met kaas en ham en koffie na 
mijn probleem. Als ik me realiseer dat ze dat ook niet hoeft te hebben, ervaar ik haar opstelling toch nog als een koude douche. Op het moment dat ik mijn natte tentje opzet op afgevend gravel is het tenminste droog. Lekker douchen. Schoenen uitgebreid schoongemaakt en weer geimpregneerd. Er staat een echtpaar en een gezin met kinderen bij mij in de buurt die zo te ruiken heerlijk koken. Anders dan in Lanxhé kan ik het niet opbrengen te proberen iets van het avondeten te maken. Het beetje krentenbrood en koek dat ik nog bij me heb verdeel ik over avondeten en ontbijt. Kan ik mooi wat afvallen.
donderdag 18 mei: Givet - Olloy-sur-Viroin
Gisteravond is er rond 23 uur weer een stevig onweer. Vanochtend regen. Vertrek om 7.45. Ik wil binnendoor. Volgens een voorbijganger kan dat niet, omdat het daar militair terrein is. De weg langs de Maas is me te druk. In Foische wordt een grote Ferme des Tempeliers opgeknapt. Ik vraag aan verschillende mensen de weg en bewandel een weg die me na een mooie wandeling Givet vanuit een geheel nieuwe hoek laat zien. Na een lange afdaling door hoog nat gras en later tussen koeien kom ik bij "Douane". Dat was voor mijn vertrek een optie. Het is nooit de bedoeling geweest meerdere opties te onderzoeken. Via een fietspad over een voormalige spoorlijn en de GR zit ik om 12.00 te eten in Doische, ongeveer 
me mee. Ik wissel stukken over de weg af met stukken GR en kom over een prachtig bospad bij een monument boven Vierves-sur-Viroin. Via de GR bereik ik Olloy-sur-Viroin. Gelukkig doe ik meteen boodschappen, want de camping ligt een kilometer verder aan een weg die stevig omhoog loopt.
Ik zet m'n tentje uit voorzorg vlak tegenover het toiletgebouw. Hagel, windvlagen, en stortregen. Van 18.00 tot 21.00 lig ik moe en warm onder m'n slaapzak. Dan ga ik toch maar douchen. De verwarming is aan in het toiletgebouw. Lekker warm en schoon eet ik brood met salami en ham.